Tozu dumana katan bir Kuş

İnsan kendinden korkarmı?.Kimi zaman korkar.Ama benim kastettiğim kendi görüntüsünden di. Evde otururken yoldaşım hayat arkadaşım minik keklik kendi kendine oyalanıyordu.Koltukların üzerinde dolaşıyor arada keyfe gelip ötüş provası yapıyordu. Prova diyorum çünkü tam anlamıyla ötmeyi beceremiyor henüz malum daha küçük. Derken halının üzerinde eşelenmeye başladı. Bunu yaparken çok keyifli sesler çıkarıyordu. Tabi ya kum-toprak istiyor bu.Bir gün sonrası bir kutunun içinde bir parça toprak ve onun içinde tozu dumana katan bir kuş.Yüzükoyun sırtüstü değişik şekillerde eşeleniyor. Sonraki günler duvara vuran gölgesiyle lüzumundan fazla ilgilenirken buldum onu. Elimde minik bir aynayla girdim içeriye.OnuN tam karşısına koydum.Aynaya yansıyan görüntüsünü farketmesiyle birlikte sessiz pür dikkat usul usul bir kaç saniye izleyip ve sonra çığlık çığlığa koşmaya başladı odanın içinde.sonra koşuşturmadan yorgun düşmüş olmalı ki aynanın görünmediği bir köşeye pustu.Dakikalar sonra iki ileri bir geri tereddütlü adımlarla aynaya yaklaştı.şimdi aralarından su sızmıyor.Bilinmezlik korkutur.Bilinmezlik bilinir olunca korkuda kendiliğinden ortadan kalkar.Tanıdığınız sandığınız nesneler,insanlar sizi korkutuyorsa kusur onların değil sizindir.


Ahmet YETKİN